مسکن خوانش‌پذیر تبیین عوامل مو ثر بر خوانش‌پذیری مسکن در جهت ارتقای پیوند ساکن و مسکن

خانه اصلی‌ترین مکانی است که انسان در تمام دوران زندگی‌اش با آن سروکار دارد. نخستین و مهم‌ترین جهانی است که آدمی درطول حیات خویش در آن سکنی می‌گزیند و شخصیت می‌یابد. هم‌چنان که انسان در حال رشد، تحول و شکوفایی است، خانه نیز فراتر از یک چهار دیواری خنثی، به تجربه در می‌آید و به نمادی از خود مبدل می‌شود. خودی که همواره در حال تغییر و تحول است. از این منظر، خانه مکانی برای «شدن» است، نه «بودن». همچون ساکن رشد می‌کند، شخصیت می‌یابد و این‌‌گونه در پیوند عمیق با ساکن قرار می‌گیرد. در راستای تحقق این امر، پژوهش حاضر، خانه‌ای «خوانش‌پذیر» را پیشنهاد می‌کند که تازه‌ترشدن آدمی در طول دوران، موجب خوانش‌های نوینی از آن می‌شود و می‌تواند با ساکن در دوره‌ها و حالات مختلف ارتباط برقرار کند. چنین خانه‌ای با فراهم کردن امکان تفاسیری متنوع و خلاقانه‌ برای مخاطبانش به آیینه‌ای بدل می‌شود که در هر زمان هر بیننده به لحاظ شفافیت آن، عکس خود را در آن می‌بیند، با آن به گفت‌وگو می‌نشیند و نه‌تنها «درخانه » بلکه «با خانه» زیستن را تجربه می‌کند. لذا این پژوهش با هدف تبیین «عوامل مؤثر بر شکل‌گیری مسکن خوانش‌پذیر» در قالب تحقیقی از نوع کیفی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه‌ای و تحلیل دیدگاه‌ها و نظریه‌‍‌های مرتبط، ابتدا به بحث «خوانش» پرداخته و با بررسی چگونگی فرایند ادراک و خوانش مکان، هم‌زمان دو مشخصه‌ی «تعین وقاعده‌مندی» و «عدم‌تعین و رازآمیزی» را در «خوانش‌پذیری» مسکن مهم می‌شمرد. از این منظر معانی بالقوه‌ای که در مسکن جاری هستند بایستی در حدی باشند که هم احتمال و پیش بینی آن‌ها با توجه به الگوهای عام و از قبل شناخته شده را بدهند (تعین) و هم به سبب پرسش انگیزی آفرینش معنای جدید را ممکن ‌سازند (عدم تعین). درادامه پس از تبیین این دو مشخصه، براساس نسبت درست بین این دو، عوامل مؤثر برخوانش‌پذیری مسکن بیان‌می شود. براین اساس آشنایی، خوانایی و هم‌افزایی لایه‌های معنا در بخش تعین مسکن و عواملی چون معانی چندگانه و معانی عمیق هستی‌بخش در بخش عدم تعین و رازآمیزی مسکن معرفی شده‌اند. در این راستا، غنای حسی، تنوع و پیچیدگی فضاها و جزءفضاها در ارتباط با حضور معانی چندگانه و سکوت کالبد، حضور فضاهای سرنمونی و عناصر آشنایی‌زدا در ارتباط با معانی عمیق هستی‌بخش بیان شده‌اند.